Standardy ochrony dzieci

Mając na uwadze:
 obowiązek wynikający z ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom
przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich[1]
 treść wytycznych Organizacji Narodów Zjednoczonych w zakresie biznesu i praw człowieka,
uznając istotną rolę biznesu w zapewnieniu poszanowania praw dzieci, Nova Complex Jacek
Gaducewicz (NIP748 108 74 60) w Apartamentach Nova prowadzonych pod adresem 43-
300 Bielsko Biała ul. Krakowska 40
przyjmuje do stosowania Standardy Ochrony Dzieci.
Standardy Ochrony Dzieci w są realizowane w oparciu o niżej wymienione zasady:

  1. Nova Complex Jacek Gaducewicz prowadzi swoją działalność operacyjną z poszanowaniem
    praw dzieci, które z uwagi na swój wiek, stan emocjonalny i psychiczny, są szczególnie
    narażone na krzywdzenie.
    Uznaje swoją rolę w prowadzeniu biznesu społecznie odpowiedzialnego i promowaniu
    pożądanych postaw społecznych.
    Uznaje istotność prawnego i społecznego obowiązku zawiadamiania organów ścigania o
    każdym przypadku krzywdzenia, podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka.

Słowniczek

Na potrzeby tego dokumentu poniżej wymienionym terminom nadano następujące znaczenie:

  1. Dziecko/małoletni – na potrzeby niniejszych standardów przyjmuje się, że dzieckiem, jest
    każda osoba, która nie ukończyła 18 roku życia.
  2. Opiekun dziecka – przedstawiciel ustawowy dziecka: rodzic albo opiekun; rodzic zastępczy;
    opiekun tymczasowy (czyli osoba upoważniona do reprezentowania małoletniego obywatela
    Ukrainy, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki osób dorosłych)
  3. Obca osoba dorosła to każda osoba powyżej 18 roku życia, która nie jest dla dziecka jego
    opiekunem, w rozumieniu pkt 3.
  4. Krzywdzenie dziecka – Krzywdzenie dziecka – krzywdzenie dziecka to każde zachowanie
    względem dziecka, które stanowi wobec niego czyn zabroniony. Oprócz tego krzywdzeniem
    jest zaniedbanie (zamierzone lub niezamierzone), działanie lub zaniechanie a także każdy
    jego rezultat, skutkujący naruszeniem praw, swobody, dóbr osobistych dziecka i zakłóceniem
    jego rozwoju.
    Wyróżnia się następujące, podstawowe formy krzywdzenia:
    Przemoc fizyczna wobec dziecka. Jest to jednorazowe bądź powtarzające się działanie bądź
    zaniechanie wskutek którego dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest na nią
    potencjalnie zagrożone. Krzywda stanowi rezultat działania bądź zaniechania ze strony
    rodzica, opiekuna, osoby odpowiedzialnej za dziecko, posiadającej nad nim władzę lub takiej,
    której ufa.

Przemoc psychiczna wobec dziecka. Jest to długotrwała, niefizyczna, szkodliwa interakcja
pomiędzy dzieckiem a osobą za nie odpowiedzialną lub osobą, której dziecko ufa. Tak jak w
przypadku przemocy fizycznej obejmuje zarówno działania, jak i zaniechania. Do przejawów
przemocy psychicznej zaliczamy m.in.:
 niedostępność emocjonalną;
 zaniedbywanie emocjonalne;
 relacja z dzieckiem oparta na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu;
 nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem;
 niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka;
 niedostrzeganie lub nieuznawanie granic psychicznych między dzieckiem a osobą
odpowiedzialną;
 nieodpowiednia socjalizacja, demoralizacja;
 sytuacje w których dziecko jest świadkiem przemocy;
Przemoc seksualna wobec dziecka (wykorzystywanie seksualne dziecka). Jest to
angażowanie dziecka poprzez dorosłego lub inne dziecko w aktywność seksualną. Dotyczy
sytuacji gdy nie dochodzi do kontaktu fizycznego (np. ekshibicjonizm, molestowanie werbalne

  • np. prowadzenie rozmów o treści seksualnej nieadekwatnej do wieku dziecka,
    komentowanie w sposób seksualny wyglądu i zachowania dziecka, zachęcanie do kontaktu z
    treściami pornograficznymi, grooming – strategie nieseksualnego uwodzenia dziecka z
    intencją nawiązania kontaktu seksualnego w przyszłości) i gdy do takiego kontaktu dochodzi
    (sytuacje takie jak: dotykanie dziecka, stosunek seksualny, zmuszanie dziecka do dotykania
    ciała sprawcy). Każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem przed ukończeniem 15
    roku życia jest przestępstwem. W przypadku dzieci mówimy o wykorzystaniu seksualnym,
    kiedy między wykorzystującym (dorosły, inne dziecko) a wykorzystywanym (dziecko) z uwagi
    na wiek lub stopień rozwoju zachodzi relacja władzy, opieki czy zależności. Do innej formy
    wykorzystywania seksualnego dzieci zalicza się wyzyskiwanie seksualne. Jest to jakiekolwiek:
    faktyczne lub usiłowane nadużycie podatności dziecka na zagrożenia, przewagi sił lub
    zaufania – w celu seksualnym. Wyzysk seksualny obejmuje (chociaż nie jest to konieczne)
    czerpanie zysków finansowych, społecznych lub politycznych z wykorzystania seksualnego.
    Szczególne zagrożenie wyzyskiem seksualnym ma miejsce podczas kryzysów
    humanitarnych. Zagrożenie wyzyskiem seksualnym dotyczy zarówno samych dzieci, jak i
    opiekunów tych dzieci, mogących paść ofiarą wyzysku.
    Zaniedbywanie dziecka. Jest to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie fizycznych i
    psychicznych potrzeb dziecka. Może przyjmować formę nierespektowania praw dziecka, co w
    rezultacie prowadzi do zaburzeń w jego zdrowiu i/lub rozwoju. Do zaniedbywania dziecka
    dochodzi w relacjach dziecka z osobą zobowiązaną do opieki, wychowania, troski i ochrony.
    Przemoc rówieśnicza (nękanie rówieśnicze, bullying). Przemoc rówieśnicza ma miejsce gdy
    dziecko doświadcza różnych form nękania ze strony rówieśników. Dotyczy działań
    bezpośrednich lub z użyciem technologii komunikacyjnych (np. za pośrednictwem Internetu i
    telefonów komórkowych). Przemoc rówieśniczą obserwujemy, gdy szkodliwe działanie ma na
    celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter
    systematyczny (powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców.
    Obejmuje:

 przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie);
 przemoc relacyjną (np wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych
przeciwko osobie, szantaż);
 przemoc fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie);
 przemoc materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów);
 cyberprzemoc/przemoc elektroniczną (np. złośliwe wiadomości w komunikatorach,
wpis w serwisie społecznościowym, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów
ośmieszających ofiarę);
 wykorzystanie seksualne – dotykanie intymnych części ciała lub zmuszanie do
stosunku płciowego lub innych czynności seksualnych przez rówieśnika,
 przemoc uwarunkowaną normami i stereotypami związanymi z płcią (np. przemoc w
relacjach romantycznych między rówieśnikami).

  1. Przestępstwo na szkodę dziecka – kodeks karny co do zasady zawiera katalog czynów
    zabronionych, które mogą być popełnione na szkodę dorosłych i dzieci. Dodatkowo
    przewidziane są w nim czyny zabronione, które znajdują zastosowanie w przypadku ich
    popełnienia na szkodę osoby małoletniej, w tym także osoby małoletniej, która nie ukończyła
    do 15 roku życia[2]
    ).

Nadzór nad stosowaniem Standardów Ochrony Dzieci prowadzi Nova Complex Jacek
Gaducewicz zwany w dalszej części Wynajmującym

  1. Wynajmujący opisuje każdą interwencję lub zgłoszone zdarzenie związane z krzywdzeniem
    dziecka na terenie obiektu w dokumencie, który jest stworzony do tego celu.
  2. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że doszło do popełnienia przestępstwa, Wynajmujący
    jest odpowiedzialny za zabezpieczenie dowodów (w tym nagrań z monitoringu) i przekazanie ich
    odpowiednim służbom.
    Wynajmujący ma prawo do zweryfikowania dokumentu tożsamości dziecka (dowód osobisty) lub
    inny dokument potwierdzający dane dziecka.
  3. Ujawnienie krzywdzenia może nastąpić w następujący sposób:
    a) dziecko ujawniło wynajmującemu obiekt fakt krzywdzenia,
    b) wynajmujący zaobserwował krzywdzenie,
    c) dziecko ma na sobie ślady krzywdzenia (np. zadrapania, zasinienia), a zapytane
    odpowiada niespójnie i/lub chaotycznie lub/i popada w zakłopotanie bądź występują
    inne okoliczności mogące wskazywać na krzywdzenie np. znalezienie materiałów
    pornograficznych z udziałem dzieci w pokoju osoby dorosłej.

W przypadku stwierdzenia krzywdzenia dziecka przez rodzica/opiekuna lub inną osobę dorosłą, z
którą dziecko przebywa na terenie obiektu, wynajmujący będący świadkiem takiego krzywdzenia
będzie stanowczo reagował.

  1. Jeżeli zagrożone jest życie lub zdrowie dziecka, osoba, wynajmujący niezwłocznie powiadomi
    policję, dzwoniąc na numer alarmowy 112, podając dane własne, dane dziecka (o ile to
    możliwe), miejsce pobytu dziecka oraz opis okoliczności sprawy.
  2. Jeżeli wynajmujący jest świadkiem przemocy fizycznej zastosowanej wobec dziecka (klapsy,
    szarpanie, krzyk, inne wymienione w definicji przemocy fizycznej) będzie starał się przerwać

krzywdzenie i zareagować.

  1. W sytuacji pozostawienia dziecka poniżej 7 roku życia bez opieki, wynajmujący podejmuje
    decyzje o dalszym powstępowaniu, w kontekście zapisów Kodeksu Karnego i Kodeksu
    Wykroczeń[3]

. W zależności od tego kontekstu wynajmujący podejmuje próbę odnalezienia
rodzica/opiekuna prawnego lub innej osoby dorosłej, z którą dziecko przebywa na terenie
obiektu i wyjaśnia, że nie może on pozostawiać dziecka bez opieki. W sytuacji, kiedy
odnalezienie rodzica/opiekuna prawnego lub innej osoby dorosłej, z którą dziecko przebywa w
obiekcie nie jest możliwe, lub rodzic/opiekun prawny/inna osoba dorosła nie chce lub/i nie jest
zdolna przejąć opieki nad dzieckiem, wynajmujący zawiadamia o tym fakcie policję.

1

[1] Dz. U. z 2024 r. poz. 560
[2] Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 2024 r. poz. 17)
[3] Kodeks Karny art. 160 par.1 i 2; art. 210 par.1, Kodeks wykroczeń art. 106